"Z wizytą" - Szwecja - YTP Ski Jumping Manager (TM) Sezon 36 (2042/2043)

Adebade · Moderator

"Z wizytą" - Szwecja

Historia w SJM
Historia Szwecji to piękny scenariusz do filmu. Nie można powiedzieć, że pracujący w kadrze od samego początku Yoyogi zaczynał od zera, jednak na pewno Szwecja nie prezentowała pierwotnie obecnego poziomu. W pierwszym notowaniu Rankingu SJM, kadra zajęła 9 pozycję, która do tej pory jest najniższą w historii. Konsekwencja w działaniach i plan na reprezentacje umożliwiły w niedługim czasie Szwecji wejście na szczyt. Obecny sezon jest 14 z rzędu, w którym reprezentacja okupuje pierwszą pozycję Rankingu.

Sukcesy
398 - 214 - 169. Statystyka podium Szwecji od początku startów kadry w SJM. Mówimy oczywiście tylko o miejscach na koniec cyklu, lub medalu z imprezy. Podia w poszczególnych zawodach są niezliczone. Warto przytoczyć najnowsze sukcesy, ponieważ to one pewnie najbardziej zapadają w pamięci obecnego "pokolenia" forum. Sześć złotych medali z Igrzysk 2030, również sześć "złotek" z Mistrzostw Świata 2033, i znowu sześć medali z Mistrzostw Świata w Lotach 2033. Nie można zapominać także o dominacji w Pucharze Narodów PŚ.

Kadra obecnie
Najprawdopodobniej najmocniejsza w SJM. Znajduje się w niej wiele lotników i lotniczek. Obecna kadra powoływana do Pucharu Świata Mężczyzn jest niezwykle wyrównana, dlatego przed sezonem można było wskazać w kilku Szwedach faworyta do wygrania Kryształowej Kuli.

Yoyogi dla nas

1. Przypominasz sobie co zastałeś na początku?

2. Miałeś momenty zawahania podczas przygody z kadrą?

3. Jaki był twój największy sukces i porażka z kadrą?

4. Jakie są twoje cele na najbliższe sezony?

1. Zastałem ściernisko, na którym postawiłem San Francisco.

2. To zależy, co się przez te momenty zawahania rozumie, ponieważ można to rozumieć m.in. jako zawahania odnośnie tego, czy chcę dalej z tą kadrą pracować. Jeśli o to chodzi, to takich momentów nie było, że chciałem tę reprezentację opuścić, co najwyżej, jak kiedyś wspominałem, były takie momenty, że byłem całkowicie grą wypalony i wtedy nie interesowało mnie prowadzenie nie tylko mojej reprezentacji, ale jakiejkolwiek. Te grubsze momenty, gdzie miałem tego typu zawahania widać po całkowitej (nie tylko moich, więc kiedy gra miała zastój) liczbie postów zamieszczonych na forum przez kilka miesięcy w 2015 roku, kiedy zaczynałem studia. To chyba był moment największego kryzysu. Przez te 11 lat było też kilka mniejszych kryzysów, ale o nich nie warto wspominać - przeminęły z wiatrem.

3. Największym sukcesem jest to, że ta reprezentacja ma taki poziom. Najlepiej tak oddać tę sprawę. Tych sukcesów indywidualnych jest tyle, że nie da się jakiegoś wyróżnić, bo żaden z tych sukcesów się zwyczajnie "nie wybija" nad inne. Udało się wygrać przez te 11 lat przynajmniej raz w każdym z turniejów, są złote medale Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw Świata różnego typu. Nie sposób z tego coś wyróżnić, trzeba określić to generalnie, więc tak, ze sukcesem jest sam poziom tej reprezentacji, nie zaś indywidualnie, tj. np. tak, że jakiś konkretny medal jest sukcesem szczególnym. A co do porażki, to sprawa ma się podobnie. Przez te 11 lat, wbrew pozorom, porażek było sporo. Przykładowo wielokrotnie nie udało się wygrać jakiegoś konkursu, gdzie chciałem wygranej, nie udało się zdobyć jakiegoś medalu, nie udało się całkowicie zdominować całej imprezy, ale prawdę powiedziawszy, te porażki nie są jakieś doniosłe z punktu widzenia całości. Też nie sposób tu coś wyróżnić.

4. Utrzymać poziom, który jest, to jest podstawowy cel. I cel, który jest praktycznie nieosiągalny, więc wygrać wszystko w danym sezonie, co można wygrać

Prawdopodobnie to ostatni numer, w przyszłym sezonie można się spodziewać całej gazety, jakiegoś przeglądu czy coś. Tylko musiałbym kogoś wtedy wziąć do pomocy, ale to jeszcze daleka droga.